transfer-motorola-recovery.com

5 สิ่งที่มักเกิดขึ้นกับแม่แต่แม่ไม่เคยกล้าที่บอกคุณ คนเป็นลูกมักจะเห็นแม่ยิ้มแย้มแจ่มใสอยู่เสมอ ไม่เคยเหน็ดเหนื่อยเมื่อทำงานหนัก ไม่เคยโกรธจริงๆจังๆสักครั้งเวลาทะเลาะกัน มักจะเตรียมทุกอย่างอย่างเรียบร้อยเสมอไม่ว่าจะทำอะไรทุกอย่างดูเป็นระบบระเบียบเรียบร้อยทุกครั้งเมื่อแม่เป็นคนจัดการ แต่คุณจะหารู้ไหมว่าแม่เองก็มีความในใจกันทุกคนเพียงแต่ว่าท่านเลือกที่จะไม่พูดออกมาเท่านั้นเอง

1.ลูกทุกคนเคยทำแม่ร้องไห้ คุณอาจจะคิดไม่ถึงว่าคุณทุกคนเคยทำแม่ร้องไห้ ตั้งแต่วันแรกที่รู้ว่ามีคุณแม่ก็ร้องแล้วไม่ว่าจะด้วยความดีใจหรือเสียใจ ให้พูดกันตามตรงไม่ใช่ลูกทุกคนเกิดมาจากความตั้งใจของพ่อแม่หรอกนะ แต่ใช่ว่าเกิดมาแล้วจะไม่รัก วันที่ได้เจอหน้าลูฏครั้งแรกได้ยินเสียงร้องไห้แรกคงไม่มีแม่คนไหนไม่ร้องไห้และอีกอย่างก็คือความเหนื่อยจากาการอดหลับอดนอนเพื่อเลี้ยงคุณในวัยทารก เหนื่อยแสนเหนื่อย ลูกตื่นทุก2ชั่วโมงเลย เหนื่อยจนบางทีแม่ก็ต้องนั่งร้องไห้ไปพร้อมๆกับลูกเลยทีเดียว

2.แม่ก็อยากได้กินอาหารชิ้นสุดท้ายนั้นนะ คุณสังเกตุไหม ว่าถ้าหากคุณอยากได้อะไรหรือกินอะไรแม่มักจะเสียสละให้คุณได้สิ่งนั้นก่อนเธอเสมอ แม่ยอมอดเพื่อให้ลูกอิ่ม คำนี้เป็นจริงอย่างที่สุด ความรักของแม่นั้นยิ่งไหนเกินที่คุณจะนึกถึง แม่ยอมมอบให้ลูกได้ทุกอย่างแม้กระทั่งชีวิตแล้วนับประสาอะไรกับอาหารชิ้นเดียว แต่ไม่ใช่ว่าแม่ไม่อยากกินมันนะแต่ถ้าลูกขอแล้วแม่ก็มอบให้ลูกได้อิ่มก่อนเสมอ

3.ตั้งแต่มีลูกแม่ก็กลัวตลอดเวลา ความกลัวเป็นสิ่งที่บันทอนจิตใจคุณสุดๆแล้วนี่แม่ต้องกลัวตลอดเวลา กลัวคุณจะป่วย กลัวคุณจะประสบอุบัติเหตุ กลัวคุณจะเจอเพื่อนที่ไม่ดี กลัวคุณจะกินอาหารไม่สะอาด กลัว108พันเรื่องในแต่ละวัน แต่เธอทำได้เพียงบอกคุณให้กลับบ้านอย่างปลอดภัยหรือทานอาหารที่สุกเพื่อสุขภาพเท่านั้น กลัวว่าหากพูดหรือบ่นมากไปคุณจะไม่รักเธอหรือมองเธอเสมือนยายแก่ขี้บ่น แม่กลัวเหลือเกิน

4.เธอมักจะแอบดูตอนคุณหลับ เชื่อว่าแม่ทุกคนด้วยซ้ำที่ต่างก็ต้องเคยทำสิ่งนี้กันแล้วทั้งนั้น เพราะยามที่คุณตื่นลูกทุกคนแสนจะมีพลังและดื้อด้านกันซะเหลือเกิน ยิ่งโตยิ่งเถียงทำให้แม่นึกถึงตอนคุณอยู่ในวัยทารกกันบ่อยๆเลยทีเดียว เพราะในตอนนั้นคุณทั้งยังไม่รู้ประสีประสา พูดไม่ได้ เดินไม่เป็น ช่างน่ารักเหลือเกินในตอนนั้น เวลาที่คุณหลับจะเป็นเวลาที่เหมือนคุณกลับไปเป็นวัยทารกที่สุดเพราะคุณทั้งนิ่งทั้งน่ารัก แม่คนไหนที่ได้เห็นลูกหลับก็อดใจไม่ได้ทั้งนั้นที่จะแอบจ้องมองคุณแล้วเผลอยิ้มออกมา

5.คุณคือที่หนึ่งเสมอ ไม่ว่าในชีวิตของแม่จะมีผู้คนมากมายเท่าไหร่แต่ถ้าต้องจัดอันดับความสำคัญนั่นคุณคือที่1เสมอไม่ว่าเรื่องอะไร คุณคือที่สุดในชีวิตแม่จริงๆ หากต้องเทียบที่แม่มีให้ลูกแล้วนั้นมันคงจะเทียบไม่ได้เลย กว้างใหญ่เหนือฟ้าลึกว่าท้องทะเลนี่คือความรักที่แม่มีต่อลูกทุกคน ไม่ว่าเธอจะทำอะไรสิ่งแรกที่แม่จะนึกถึงเป็นอันดับแรกนั้นก็คือลูก เพราะลูกสำคัญเหนือทุกสิ่ง และความรักที่แม่มีต่อลูกนั้นก็เหนือทุกสรรพสิ่งบนโลกจริงๆ

ทั้ง 5ข้อที่กล่าวมานั้นยังไม่ใช่ทุกเรื่องที่แม่ไม่บอกคุณ จริงๆมันอาจจะมี100เรื่องด้วยซ้ำแต่นี่คือเรื่องเล็กๆน้อยที่เราเอามาเขียนเพื่อบอกคุณถึงตัวอย่างความรักที่แม่มีต่อลูกและไม่เคยได้บอกลูก หากรู้อย่างนี้แล้คุณควรจะรักแม่ให้มากๆเข้าใจท่านให้เยอะๆเพราะเชื่อเถอะว่าไม่มีอะไรจะยิ่งใหญ่ยิ่งกว่าความรักที่แม่มีต่อลูกอีกแล้ว

เรื่องเล่าตลกเรื่องนี้เป็นเรื่องของประเทศบารซิล ที่ประเทศบราซิลได้ขึ้นชื่อว่า มีการลักขโมยเยอะมากเยอะเป็นอันดับต้นๆจึงได้หาคนมาคิดค้นประดิษฐ์เครื่องจับขโมย เครื่องนี้จะเป็นเหมือนหุ่นยนต์ที่เมื่อพบเห็นขโมยแล้วจะตามไปจับได้ทันที เมื่อผลิตออกมาและนำไปติดตั้งตามตลาด ห้างสรรพสินค้า ที่มุมอับต่างๆ.. เพียงแค่ 5 ชั่วโมงจับขโมยได้ 300 คน อเมริกาเห็นว่าบราซิลมีเครื่องจับขโมย จึงสั่งซื้อเครื่องจับขโมยนี้มาติดตั้งบ้างเพียงแค่ 3 ชั่วโมง จับขโมยได้ 100 ประเทศไทยเราเห็นว่ามันดีเลยสั่งซื้อเครื่องมาติดตั้งตามที่ต่างๆบ้าง เพียงแค่ 15 นาทีเท่านั้นแหละ …. เครื่องจับขโมย หายยยยย !!!!

เรื่องต่อมาเป็นเรื่องของ หมอใหม่กับหยฺงสาวชาวเขา ณ โรงพยาบาลที่นึง มีหมอคนนึงกำลังตรวจคนไข้ มีคนไข้คนนึงเป็นหญิงสาวชาวเขา เขามาพบหมอ หมอ : เป็นอะไรมาครับ หญิงสาวชาวเขา : โตะเขามะกะ หมอ : ตกเขาเป็นอะไรมากไหมครับ หญิงสาวชาวเขา : มะมากกะ (ไม่มากค่ะ) หมอ : เอายาหม่องไปทานะ วันสองวันก็หาย หลังจากนั้นผ่านไปสองวัน หญิงสาวชาวเขากับมาหาหมอ หมอ : เป็นยังไงบ้าง หายดีไหม หญิงสาวชาวเขา : ม๊ะหา ม๊หา (ไม่หาย ไม่หาย) หมอ : พูดชัดๆซิ หมอฟังไม่เข้าใจจึงเรียกพยาบาลให้มาแปล  พยาบาลจึงถามว่าเปป็นยังไง นู่นนี่นั้น แล้วก็กลับมาบอกหมอ พยาบาล : หมอคะแกเป็นตกขาวค่ะ หมอทำท่าตกใจ พยาบาล : คุณหมอจ่ายยาอะไรให้เค้าไปค่ะ หมอ : ให้ยาหม่องไปทาหมอนึกว่าเค้าตกเขา พยาบาล : มิน่าคนไข้บ่น “แสะ …… ชิหายยยยย!!!  

เรื่องต่อมาเป็นเรื่อง ในร้านขายยาร้านนึง ชื่อเรื่องว่า เหตุเกิดที่ร้านขายยาย  เอ : มาซื้อยาครับ เภสัชกร : เป็นอะไรคะ เอ : เป็นเม็ดสิวะโตแล้วหมอจะให้ผมกินเป็นยาน้ำหรือยังไงครับ เภสัชกร : เอ่อ เอ่อ เอ่อ หมอหมายความว่าคุณป่วยเป็นอะไรมาคะ เอ : คือผมชอบปวดหลังตอนเช้าอะครับหมอ เภสัชกร : ก็ถามคุณชอบปวดแล้วจะมาซื้อยาทำไมอะค่ะ

เรื่องต่อมาเป็นเรื่อง อม……..ที่โคราช เรื่องมีอยู่ว่า ยายคนหนึ่งได้ข่าวว่า ลูกซึ่งเข้าไปทำงานที่กรุงเทพมหานครป่วยต้องเข้าโรงพยาบาล อยากไปเยี่ยยมก็ไม่มีเงินจึงไปไหว้ย่าโม อธิฐานขอให้ได้งินสัก 500 บาท นายดาบตำรวจท่านหนึ่งจัดการจราจรอยู่แถวนั้น ได้ยินเข้า เกิดสงสารเลยควักกระเป๋าส่งเงินให้ยาไป สามร้อย ยายหันไปทางย่าโม ยกมือไหว้ แล้ว ขอบคุณย่าเจ้าค่ะ เงินได้รับแล้ว ต่ทีหลังอย่าฝากตำรวจมานะเจ้าค่ะ เนี่ย….มันอมไปสองร้อย

เรื่องต่อมาเป็นเรื่อง ผู้หญิงกลางคืน วันนึงนะร้านขายของ มีลูกมาซื้อของ ลูกค้า : เป็นไงบ้างเจ้าสัวไม่ได้เจอกันนานเลย และถามเจ้าสัวว่าเจ้าสัวกับเมียสบายดีหรือเปล่า  เจ้าสัว : อั๊วกับเมียเลิกกันแล้ว ลูกค้า : อ้าว! ทำไมถึงเลิกกันอะครับ เจ้าสัว : อั๊วจับได้ว่าอีกเป็นผู้หญิงกลางคืน ลูกค้า : แค่นี้เอง ถึงกับเลิกเลยหรือ เรื่องที่ผ่านมาแล้วก็ให้มันผ่านไปนะ เจ้าสัว เจ้าสัว : มันเป็นผู้หญิงกลางคืน กลางวันมันเป็นผู้ชาย! จบ

เรื่องสุดท้าย เป็นเรื่องของ สามี ภรรยาคู่หนึ่ง สามมีกำลังพาภรรยาของเขาไป ร้านกาแฟพอไปถึง ก็สั่งกาแฟกินกัน ภรรยาก็ถามสามีว่า ภรรย : ทำไมคุณถึงชอบ เอสเปสโซ่ สามียิ้มๆแล้วก็บอกว่า สามี : ก็เพราะ เอสเปสโซ่มันเหมือนคุณ ไงครับ ทั้งหอม เข้มข้น ร้อนแรง กินแล้วสดชื่นมี ชีวิตชีวา ภรรยายิ้มเขินอายแล้วบอกสามีว่า ภรรยา : ไม่ต้องมาปากหวานเลย ตอบแบบจริง จริง ซิ๊ สามี : เอ่อ……. ก็คุณ ทั้งดำ ขม นมไม่มี โอเคมั้ย ภรรยา : ไอ้เวรรรรร มึงโดนกูแน่!!!!!!!!  

มีเทคนิคหนึ่งอย่างสำหรับการสร้างความสุขให้แก่เฒ่า คือการมีความสมดุล และความสมดุล นั้นมีหลายด้าน อย่างเช่น สมดุลระหว่างสมองกับหัวใจแล้วก็เหตุผลกับความรู้สึก ความสมดุลระหว่างชีวิตส่วนตัวกับชีวิตส่วนรวม สมดุลระหว่างงานกับการพักผ่อนหย่อนใจ แต่ว่าไม่มีอะไรที่เป็นเรื่องพื้นฐานมากเท่ากับสมดุลระหว่างการรับกับการให้ หรือการได้กับการเสียสละการให้ทาน 

หายใจเข้า แต่ไม่ยิมยอมหายใจออก ก็ตายสถานที่เดียว รับประทานมากมายแต่ไม่ยอมบริหารร่างกาย โรคร้ายก็สอบถามหา ในลักษณะเดียวกัน แม้มัวแต่เก็บสะสมดงินทอง แต่ไม่ยินยอมแบ่งปันให้คนอื่นๆ ก็ทำให้ชีวิตเป็นทุกข์ร้อน

การมัวแต่รับ แต่ไม่ยินยอมให้ เป็นการปฏิบัติที่สวนกับวิถีธรรมชาติ ต้นไม้นั้นไม่เคยเป็นคนรับฝ่ายเดียว ถึงแม้พึ่งน้ำจากฟ้า ดูดปุ๋ยจากดิน แต่ในขณะเดียวกันก็คายน้ำให้ฟ้า ทิ้งใบแล้วก็กิ่งให้กลายเป็นปุ๋ยคืนสู่ดิน ใช่แต่เท่านั้น ยังให้ดอกและผลเป็น ของกินแก่สรรพสัตว์ แล้วก็ให้ร่มเงาแก่นานาชีวิต เหมือนกันกับลำห้วย เมื่อได้รับน้ำจากเทือกเขาก็ส่งต่อให้แผ่นดินระดับล่างเป็นทอดๆ จนถึงเปลี่ยนเป็นแม่น้ำสายใหญ่ ผู้คนได้ใช้ประโยชน์มาก วิถีที่การรับรวมทั้งให้แบบนี้ทำให้มีการเกิดความบรรสานใกล้เคียงในธรรมชาติและก็ทำให้โลกนี้น่าอยู่

มนุษย์เราก็ด้วยเหมือนกัน จะสุขสบายรวมทั้งมีชีวิตที่บรรสานคล้ายคลึงได้ การให้เป็นเรื่องสำคัญ ดังนี้“ทาน”ก็เลยยุติธรรมข้อต้นๆ ในทุกๆศาสนา ไม่ว่าคำอบรมสั่งสอนเรื่องบุญคำกิริยาวัตถุ สังคหวัตถุ หรือแม้กระทั้งทศพิธราชธรรมก็เริ่มด้วยทาน

ทานทำให้ชีวิตมีความสมดุล เพราะเหตุว่าตั้งแต่กำเนิดพวกเราเป็นคนรับฝ่ายเดียว ร่ำร้องรวมทั้งเรียกอีกทั้งของกิน ของเล่นเด็ก ทรัพย์สิน เวลา ความรักจากบิดามารดา ญาติพี่น้อง ตลอดจนวิชาความรู้จากคุณครูโดยนี้เมื่อพวกเราเจริญเติบใหญ่ขึ้นจำเป็นต้องเป็นผู้เสียสละบ้าง ไม่ใช่เพื่อชดเชยพระคุณหรือทดแทนโลกเพียงแค่นั้น แม้กระนั้นยังช่วยทำให้พวกเราแฮปปี้ด้วย

การรู้จักให้ ช่วยทำให้จิตใจพวกเราให้ไม่คิดแม้กระนั้นจะเอาฝ่ายเดียว จิตที่คิดแต่ว่าจะเอาเป็นจิตที่ทุกข์ง่าย เนื่องจากถูกเผาลนลานด้วยความละโลบเสมอๆจะต้องดิ้นรนไล่ล่าหาสิ่งต่างๆ มาครองไม่หยุดหย่อน ถึงแม้ได้มาเยอะมากแค่ไหนก็ยังไม่ชอบใจอยากได้เพิ่มเติมก็เลขกล่าวโทษสงบได้ยาก

การให้ ช่วยตัดทอนความอยากได้ ทุเลาความเห็นแก่ได้ ถ้าสิ่งที่ให้นั้นเป็นสมบัติพัสถานหรือวัตถุ ก็ช่วยทำให้พวกเราละความยึดติดถือมั่นใน   “ตัวฉันของฉัน”  ปกติมนุษย์เราย่อมหวงในสินทรัพย์ ด้วยเหตุว่าสำคัญตั้งใจว่าของพวกนั้นเป็น “ของเรา” จุดสำคัญ

ยึดมั่นดังที่ได้กล่าวมาแล้วข้างต้น เป็นที่มา ที่ความทุกข์ทรมานทั้งสิ้น เพราะว่าสวนกับข้อเท็จจริง ไม่มีอะไรที่เป็นของพวกเราอย่างแท้จริง และไม่มีอะไรที่จะอยู่กับพวกเราได้ตลอด ถ้ามันไม่จากพวกเราไป พวกเราเองล่ะที่จะเป็นข้างจากมันไป ที่สำคัญก็คือ เมื่อพวกเราถือมั่นว่ามันเป็นของพวกเรา พวกเราต่างหากที่เปลี่ยนเป็นของมันในทันที เป็นกลายขี้ข้าของมันกระทั่งบางทีอาจเจ็บไข้หรือตายเนื่องจากว่ามันได้ (ได้แก่เส้นโลหิตในสมองแตก หรือหัวใจวายเมื่อบ้านถูกยึด เงินโดนโกง) ถ้าเกิดไม่ตายเนื่องจากมัน ในยามใกล้ตายก็บางทีอาจเร่าร้อนใจเนิ่องจากยังหวงอาลัยอาวรณ์ในสมบัติพัสถานพวกนั้น ในที่สุดก็บางทีอาจไปนรกได้

หากต้องการคลายความยึดมั่นถือมั่นในตัวเรา ของข้า อย่างแรกที่ทำเป็นง่ายที่สุดคือเป็นการบริจาค ถ้าเกิดเป็นการให้ ที่จริงจริง เป็นให้โดยไม่หวังอะไรเข้าตัวเลย ไม่ว่าจะเป็นการให้แก่ผู้ใดก็ตาม จะช่วยทุเลาความยึดติดถือมั่นดังที่กล่าวมาแล้วได้ ซึ่งช่วยทำให้จิตใจโปร่งเตียนค่อยสบาย แช่มชื่น ร่าเริง นี่แหละเป็นความหมายที่จริงของคำว่า “บุญ”

ปัจจุบันนี้เวลาทำบุญสุนทาน ผู้คนมักระลึกถึงโชคลาภรวมทั้งความร่ำรวย หรือ “งาม  ร่ำรวย ฉลาดหลักแหลม สมความต้องการ” แม้นั่นเป็นผลบุญ อย่างหนึ่งของทาน แต่ว่าหาใช่ผลบุญสูงสุดของทานไม่ ผลดีสูงสุดซึ่งสามารถกำเนิดได้จากทานก็คือ การคลายความยึดมั่นในตัวเรา ขอฉัน หรือการลดละความอยากได้ แม้ให้ทานโดยยังหวังได้โชคลาภ ก็ไม่ช่วยทำให้บรรลุถึคุณงประโยชน์ดังที่ได้กล่าวผ่านมาแล้วเลย เนื่องจากว่ายังเป็นการให้ที่เจือด้วยความละโมบอยู่

นอกเหนือจากการให้เงินทองแล้ว พวกเราควรจะให้อันอื่นที่มีคุณค่าด้วย ดังเช่นว่า เวลา พลังกาย รวมทั้งเชาน์ การช่วยเหลือเกื้ออูลผู้ทุกข์เข็ญ หากแม้บางคราวจำต้องเจอกับความอ่อนล้า ไม่สบาย แต่สัมผัสได้ถึงความเบิกบานใจ ความปีว่ากล่าวรวมทั้งแช่มชื่นด้านใน สุขสบายที่พิถีพิถันกว่าความสบายหรือความเพลิดเพลินจากการเสพ

ใช่หรือไม่ว่าใช่ เมื่อพวกเรารำลึกถึงตนเองลดลง นึกถึงคนอื่นมากขึ้นเรื่อยๆ พวกเราจะสุขสบายได้มากยิ่งขึ้น อาสาสมัครนวดเด็กคนหนึ่งเล่าว่า คุณเป็นไมเกรน จำต้องรับประทานยาเป็นประจำทุกวัน แม้กระนั้นภายหลังที่เป็นจิตสมัครใจได้ไม่นาน ลักษณะของการปวดก็หายไปกระทั่งคุณลืมรับประทานยาไปเลย ส่วนผู้เฒ่าคนหนึ่งเปิดใจว่า ภายหลังที่ได้เป็นอาสาสมัครแยกขยะ เขามีความรู้สึกว่าตัวเองเป็น “ขยะฟื้น” ไม่เคยทราบว่าไม่มีคุณค่าเสมือนในเวลาที่นั่งๆ นอนๆ อยู่ในบ้าน

น้ำที่ไม่ระบายย่อมแปลงเป็นน้ำเน่า ชีวิตที่ไม่ทราบให้เป็นชีวิตที่ซึมเซาไม่มีสุข ความความสำราญที่จริงไม่ได้มีสาเหตุมาจากการเสพหรือการมีมากมายๆ แต่ว่าอยู่ที่การเสียสละออกไป เริ่มจากสละวัตถุข้าวของ ไปจนกระทั่งสละความยึดติดถือมั่นในตัวตน สละได้มากเท่าไหร่ ก็ช่วยทำให้พวกเราอยู่ในโลกนี้อย่างผาสุกมากมายเพียงแค่นั้น ทั้งยังมีผลให้พวกเราจากโลกนี้ไปได้อย่างสงบสุข ด้วย